اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

نذر امام کبوترها

راوی قلم به دست گرفت و سوار شد
بر موج های واژه پر از انتظار شد
آنقدر غوطه خورد که یک واژه را گرفت
آورد روی کاغذ و زیبا دچار شد
آن واژه مثل قطعه ی الماس بود و متن
شفاف و یک بهانه ی بی اختیار شد
راوی تجسمی پر از احساس بود و باز
حیران بینهایت قول و قرار شد
یادش نبود چند غزل نذر کرده است؟!
اشکی چکید و دفتر او شوره زار شد
نزدیک شد به درب ورودی صحن عشق
منظومه ای به حرمت آن شهریار شد
نذرش دخیل قامت نقاره های شوق
شاید حضور قافیه ها بیشمار شد
جاری شد آنچه رنگ غزل داشت؛ شاه بیت-
ایوان طلای مرقد پاکی مدار شد
گل کرد اذان و حیّ عَلی خَیرالعاشِقی
چندین غزل به حضرت هشتم نثار شد! 

مرضیه عاطفی/ سمنان