اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

پای بوسی باران

شعری که جاری می شد از نقاره خانه

این شهر را پر کرده از شوق ترانه

چادر نماز نو سرم کردم برایت
لبریزم از یک اشتیاق دخترانه

چشمم دوباره سمت گنبد بیقرار است
پر می شوم از اشکهای بی بهانه

باران به شوق پای بوسی آمد از راه
اذنی بده لب تر کند دانه به دانه

دلتنگ ماه صحن گوهرشاد بودم 
دلتنگ شعر و گفتگوهای شبانه

کاشی به کاشی ، آیه آیه ، این رواق است
یا قصری از نور و بهشتی جاودانه ؟!

در هر رواقت سفره ی لطفی ست برپا
دیگر چه حاجت به غذای سفره خانه ؟؟

من از تو لبریزم ! ... غزل فرقی ندارد
می خواهد آیینی شود یا عاشقانه !