اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

خراسانِ آفتاب

آن قدر نرم و گرم که دستانِ آفتاب!

آن قدر مهربان که در او جانِ آفتاب!

اين طيفِ زرد رنگ که بر شانه ريخته

گيسوي عاشقي است پريشانِ آفتاب

لب هاي سرخ و خوشگلش همرنگ با شفق

احساس او لطيف چو بارانِ آفتاب

لبريزم از غزل، بکشانيد از دلم

خونابه اي شگفت ز اوزانِ آفتاب

اين روزها نگاه به هر چيز مي کنم

رخساره اي است آينه گردانِ آفتاب

من عاشقم... و عشق جهان بينيِ من است،

دلبسته ام به سختي ارکانِ آفتاب

آواز من حزين و پر از سوز مي شود

وقتي غروب مي شود الحانِ آفتاب

کم کم به بيت هشتم اين شعر مي رسيم،

زائر بيا به سمتِ خراسانِ آفتاب

محمدجواد ایزدپناه!