اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

به سر هوای نجف سینه ام خراسانی
شبیه شوق همان پیر مرد سلمانی
بیا بکن دل من را از این پریشانی
رواست کوچه ی دل را کنم چراغانی
تمام درد و دلم را خودت که میدانی

مدینه مکه نجف کربلای ما مشهد
دمشق و کوفه و هم سامرای ما مشهد
حرم نه غار حرا شد برای ما مشهد
گرفته جور دگر روضه های ما مشهد
حرم کنار ضریح و دو چشم بارانی

کنار پنجره فولاد و گریه و عتبات
رسیده از تو به ما خیر بخشش و برکات
نیامدم حرم اما تو دادیم سوغات
ز زعفران و زرشک و ز عطر قند و نبات
به برکت تو گرفتست کار ایرانی

فقیر آمده بودم امیر برگشتم
اسیر آمده بودم اسیر برگشتم
صغیر آمده بودم کبیر برگشتم
چه دیر آمده بودم چه دیر برگشتم
حرم دوباره شلوغ و چه راه بندانی

فتاده فرش دلم زیر پای زائرها
و من نفس بکشم در هوای زائرها
غذای حضریتش شد غذای زائرها
ببین حرم شده دارالشفای زائرها
گدا گر امده باشی گدا نمیمانی

همیشه عاشق گنبد طلا شدن خوب است
و از دو دست تو حاجت روا شدن خوب است
میان صحن تو از خود رها شدن خوب است
فقط به محضر سلطان گدا شدن خوب است
به گوشه گوشه ی این مرز بوم سلطانی

امیر علوی