اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

از تاب رفت و طشت طلب كرد و ناله كرد

                                               آن   طشت  را  ز خون  جگر باغ لاله كرد

خونی كه خورد در همه  عمر  گلو  بریخت

                                              خود  را  تهی  ز  خون  دل  چند  ساله  كرد

زینب  درید  معجزه  و  آه  از  جـگر   كشید

                                             كلثوم  زد  بــه  سینه  و  از  درد   ناله   كرد

                                                                                    [وصال شیراز]