اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

مــــن   دلــــخسته   غــــریب   وطـــــــنم

                                             پـــــــــــاره   قــــلب   پیمبر  حـــــــــسنم

نـــــــگذارید    بـــــــفهمد    زیـــــــــــنب

                                              کــــــــه چـــــــــرا غرق به خون شد کفنم

تــــــــــیرها را بکشید از بدن و از تابوت

                                              تــــــــا  ز تـــــابوت همانا بدن آید بیرون

نـــــــــــگذارید که زینب برود سوی بقیع

                                              تــــرسم از غصه روانش ز تن آید بیرون

هــــر که از اب کند رفع عطش در عجبم

                                              این چه آبی است که بنمود چنین تشنه ترم

جـــــــــــگرم پاره ز زهر و بدنم پاره تیر

                                               ارمـــــغانی است که من در بر مادر ببرم

کــــــــــاش چون فاطمه شب شوم تا نشود

                                                تـــــیر  بــــــاران بدنم پیش دو چشم پسرم