اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

آهی کشید آهن و در گریه آب شد

یالیتنا به قبر غریبش تراب شد

خورشیدبودنش نظرم راگرفته بود

دستی کشید بر جگرمن کباب شد

بگذر ز آتشی که درِ خانه را گرفت

رحم است سنّتی که در این خانه، باب شد

کورم ولی به آینه ها رو می آورم

شکرخدا...که قبله من آفتاب شد

مشتی خیال، مستی خود شرح می کنند

یعنی سراب هم به سه نقطه شراب شد

در سرکتاب حضرت عیسی نوشته اند

باید به خاطر حسن، اهل کتاب شد

از تشت پر ز خون جگر حرف می زدیم

یحیی برای کشته شدن انتخاب شد

قاسم که گفت: قبر حسن، سینه من است

در کربلا بقیع حسن جان خراب شد

گفتند رحم بر جگرس همسرش نکرد

اینجای روضه، وقت سخن از رباب شد

...

گفتم رباب و خیر سرَم گریه می کنم!

بر آب خوردن پسرم گریه می کنم!

شاعر:احمد بابایی