اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

در بین گریه هاش تضرع زیاد شد

اشکش چکید و باز تلألؤ زیاد شد

قبل از نماز، نام تو می کرد زمزمه

بین جنون و عقل تنازع زیاد شد

تقصیر او نبود، که نامت کریم شد

نامت کریم گشت و توقع زیاد شد

ابن الکریم بودی و باب الکرم شدی

در پشتِ خانه ی تو تجمع زیاد شد

از خنده ی تو وحدت عالم کثیر شد

خندیدی آن قدر که تنوع زیاد شد

هر کس نوشت شرح حیاتِ تو گفته: در...

...بابُ الکرامتِ تو، تفرع زیاد شد

از بس جهاز و ناقه رساندی میان راه

تا زائران حج تمتع زیاد شد

روزی که در بقیع، حریمت خراب شد

غربت میان اهل تشیع زیاد شد

آیینه ی وجودیمان تار و تیره بود

تا نورتان رسید، تشعشع زیاد شد

از برکت دعای تو تا سینه زن شدیم

هیئت زیاد گشت و تواضع زیاد شد

ای پیر راه دست من خسته را بگیر

حالا که بین راه تقاطع زیاد شد

شاعر：محمد جواد شیرازی