اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن مجتبی(ع)-شهادت

فکر تو ام و صحن و سرایی که نداری

داغ حرم و درد بنایی که نداری

له له زده ام تا بنشینم لب حوض و

فواره ای و آب نمایی که نداری

زوار تو حیران که چگونه بنشینند

در گوشه ی تنهایی که جایی نداری

کو کهنه رواقی که به قبلم بفشارد

هفتاد و دو تا کرببلایی که نداری

آنقدر غریبی که نیفتاده کنارت

مشک و علم و دست جدایی که نداری

بگذار که بر سنگ بکوبم سر خود را

با محتشم نوحه سرایی که نداری

پس می شکنم تکه به تکه دل خود را

در تکیه ی لبریز عزایی که نداری

سخت است که معصوم زمین باشی و اما

عمری بخوری چوب خطایی که نداری

حالا به چه حالی بگذارم دل خود را

در گوشه ی ایوان طلایی که نداری

ایوب پرند آور