اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن مجتبی(ع)-شهادت

ای امیر کشور غربت حسن

تکسوار وادی محنت حسن

بوده ای سنگ صبور اهل بیت

سفره ی داغ دل عترت حسن

خود زمین خوردی که دین بر پا شود

صلح تو داده به دین شوکت حسن

کی تو را خوانده مذل المومنین ؟

آنکه دل مرده شد از ذلت حسن

صلح تو تدبیر راه شیعه شد

شیعه را صلح تو شد عزت حسن

نه سپاهی بود تا سازی قیام

نه تو را یک یار با همت حسن

بارها شد خیمه و خرگاه تو

از جفای دوستان غارت حسن

تیر دشمن نه که بر قلبت نشست

از خودی ها نیزه ی تهمت حسن

وای از فرماندهان لشکرت

مال اندوزان بی غیرت حسن

پایشان در خیمه ی تو ، دستشان

با عدویت بود در بیعت حسن

اردوی رزمت عدو تاراج کرد

با توافقنامه ای راحت حسن

بارها بفروختندت بر عدو

دین فروشانی از این امت حسن

بی ولایت دم ز قرآن می زدند

آن ریاکاران بد طینت حسن

زیر پا انداخته امر تو را

تا تو را کردند بی حرمت حسن

زهر آمد یاری ات تا که تو را

وارهاند زآن همه غربت حسن

طعنه های عایشه شد موجب

قتل تو ، ای جلوه ی رحمت حسن

خونجگر ، بر مرگ صبرت شد یقین

زهر و سیلی بهترین علت حسن

تو شهید کوچه های یثربی

گاه حمله بر گل عصمت حسن

سید محمد میر هاشمی