موعود در آيين مسيحيت

پيامبر دين مسيحيت حضرت عيسي (عليه السلام) با تولدي معجزه‌آسا پا به جهان گذارد .[ 1] با آن كه مسيحيت مثل ساير اديان زنده‌ي جهان از آسيا نشأت گرفت، اما از جهت گسترش تاريخي و دايره‌ي نفوذ، اين دين به طور عمده، در مغرب زمين شيوع يافت.
كتاب مقدّس مسيحيان دو بخش دارد: عهد جديد و عهد عتيق. علت اين نامگذاري آن است كه مسيحيان معتقدند خدا با انسان دو پيمان بسته است: يكي پيمان كهن، به وسيله‌ي پيامبران پيش از عيسي مسيح، و ديگري پيمان نو، توسط خداي متجلي يعني عيسي مسيح.
مجموع كتاب‌هاي عهد عتيق و عهد جديد 66 كتاب است، كه 39 كتاب آن، همان عهد عتيق و 27 كتاب از آن عهد جديد مي‌باشد.
عهد جديد از نظر موضوع به چهار بخش تقسيم مي‌شود:
1- اناجيل؛
2- اعمال رسولان، نوشته‌ي لوقا؛
3- نامه‌هاي رسولان كه مشتمل بر 21 نامه است؛
4- مكاشفه‌ي يوحنّاي رسول.

كلمه‌ي «انجيل» در زبان يوناني به معناي مژده است: مژده به فرا رسيدن ملكوت آسمان يا پيمان تازه. گروه زيادي از ياران و پيروان حضرت عيسي (عليه السلام) به نوشتن سيره‌ي آن حضرت اقدام كردند و نوشته‌هايي به وجود آوردند كه بعداً انجيل خوانده شد و اندك اندك چهار انجيل از آن‌ها رسميت يافت. انجيل‌هاي كنوني كه به نام نويسنده‌هاي آن‌ها معروفند، عبارتند از:
1- انجيل متّي (سيره‌ و مواعظ مسيح با اشاره به پيش‌گويي‌هاي عهد عتيق)؛
2- انجيل مُرقس (قديم‌ترين و كوتاه‌ترين كتاب سيره و مواعظ مسيح)؛
3- انجيل لوقا (سيره و مواعظ مسيح با تكيه بر جزئيات)؛
4- انجيل يوحنّا (متأخرترين كتاب سيره و مواعظ مسيح با تأكيد بر مافوق بشر بودن او).
بنابر اعتقاد مسيحيان، آخرين نجات‌دهنده و تسلي دهنده همان عيسي مسيح است كه بار ديگر زنده خواهد شد و جهان سراسر فساد و تباهي را نجات خواهد داد:
«ليكن شنيده و دانسته‌ايم كه اين مرد به راستي مسيح است و خلاص كننده‌ي عالم.»[2]
و در رساله‌ي چهاردهم از نامه‌هاي رسولان كه به عبرانيان (يهوديان) بوده است چنين آمده:
«همچنين مسيح نيز چون يك بار قرباني شد تا گناهان بسياري را رفع نمايد، بار ديگر بدون گناه براي كساني كه منتظر او مي‌باشند، ظاهر خواهد شد به جهت نجات.»[3]
ذكر اين نكته در اين‌جا لازم است كه در عهد جديد وعده‌ي آمدن شخصي به جز عيسي مسيح نيز داده شده است. وي تسلي‌دهنده‌ي ديگري است كه مسيح از خدا (پدر) براي امتش درخواست مي‌كند و خدا او را اعطا مي‌كند تا هميشه با ايشان باشد. جهان او را نمي‌بيند و نمي‌شناسد، ولي آنان كه به مسيح ايمان دارند، وي را باز مي‌شناسند:
«و من از پدر سؤال مي‌كنم و تسلي‌دهنده‌اي ديگر به شما عطا خواهد كرد تا هميشه با شما باشد؛ يعني روح راستي كه جهان نمي‌تواند او را قبول كند. زيرا كه او را نمي‌بيند و نمي‌شناسد؛ اما شما او را مي‌شناسيد، زيرا كه با شما مي‌ماند و در ميان شما خواهد بود.»[4]
بيشتر نويدهاي انجيل به تعبير «پسر انسان» است، اين تعبير طبق نوشته‌ي مستر هاکس آمريکايي بيش از 80 بار در انجيل و ملحقات آن تكرار شده كه فقط 30 مورد آن با حضرت عيسي (عليه السلام) قابل تطبيق است و 50 مورد ديگر از نجات‌دهنده‌اي سخن مي‌گويد كه در آخر الزمان ظهور خواهد كرد، حضرت عيسي (عليه السلام) نيز با او خواهد آمد و او را جلال خواهد داد و از ساعت و روز ظهور او جز خدا كسي اطلاع ندارد.[5]
در بشارات انجيل براي زمان ظهور حضرت مسيح (عليه السلام) تاريخ مشخصي نمي‌يابيم، و از اين جهت شباهت دقيقي با اعتقاد مسلمانان درباره‌ي زمان ظهور وجود دارد:
«اما از آن روز و آن ساعت غير از پدر هيچ كس اطلاع ندارد، نه فرشتگان در آسمان و نه پسر هم، پس برحذر باشيد و بيدار شده دعا كنيد زيرا نمي‌دانيد كه آن وقت كي مي‌شود.»[6]
و در جايي ديگر آمده است كه:
«كمرهاي خود را بسته، چراغ‌هاي خود را افروخته بداريد و شما مانند كساني باشيد كه انتظار آقاي خود را مي‌كشند، تا هر وقت آيد و در را بكوبد بي‌درنگ براي او باز كنند. خوشا به حال آن غلامان كه آقاي ايشان چون آيد، ايشان را بيدار يابد ... پس شما نيز مستعد باشيد، زيرا در ساعتي كه گمان نمي‌بريد پسر انسان مي‌آيد.»[7]

_________________________
[1] . مريم (19)، 16 – 34 .
[2] . انجيل يوحنّا، فصل 8، ص 253، به نقل از عزيز اله حيدری، مهدی (عليه السلام) تجسم اميد و نجات، ص 67 .
[3] . رساله به عبرانيان، فصل 9، آيه‌ی 28، به نقل از فصل‌نامه‌ی انتظار، ش 15، ص 155 .
[4] . انجيل يوحنّا، فصل 14، آيه‌ی 17، به نقل از فصل‌نامه‌ی انتظار، ش 15، ص 155 .
[5] . قاموس کتاب مقدس، ص 219، به نقل از محمّد خادمی شيرازی، ياد مهدی (عليه السلام)، ص 52 .
[6] . انجيل مرقس، فصل 13، آيه‌های 26-33، به نقل از محمّ خادمی شيرازی، ياد مهدي (عليه السلام)