پرسش : 

در منطقه‌اي از توابع شهر دامغان نزديك به صد و پنجاه سال است كه اولاد دختر از بخشي از ارثيه پدر كه شامل باغ و زمين مي‌شود ( = عرصه ) محروم مي‌باشند و تنها از اعيان آن املاك به آن‌ها سهمي مي‌رسد. دليلي كه اقامه مي‌شود براي اين كار آن است كه سال‌ها پيش يكي از اجداد كه در حقيقت مالك اين اموال بوده بنا بر دلايلي اين اموال را وقف اولاد ذكور كرده است. حتي در صورتي‌كه شخصي اين اموال را بخرد هم بعد از مرگ بايد بين ورثه‌ي ذكور او اين املاك تقسيم شود سئوال: 1) آيا اساسا اين نوع وقف از لحاظ شرعي درست مي‌باشد يا خير؟ و اين محروميت نزديك به صد ساله‌ي فرزندان اناث از بخشي از ارثيه پدر با اين دليل جايز است؟ 2 ) حكم بخشي از اين املاك كه خريد و فروش مي‌شوند چيست و نحوه تقسيم آن بين وراث چگونه است؟ 3 ) در صورت عدم جايز بودن شرعي اين عمل، تكليف اين اموال كه قريب به صد سال است كه بر مبناي اين عمل بين وراث تقسيم شده به چه شكل مي‌باشد؟

پاسخ : 
1 _ بله صحیح است ولی به شرط آن که وقفیت آن ثابت باشد اگر وقفیت ثابت شد دیگر ارثیه نیست تا اولاد اناث حقی برای خود قائل باشند. 2 _ خرید و فروش وقف حرام است و نمی‌توانند آن را بفروشند و کسانی که این زمین وقفی را خریداری کرده‌اند باید به فروشنده مراجعه و پول خود را پس بگیرند و زمین را به موقوف علیهم پس بدهند و تقسیم آن به نحوه وقف بستگی دارد. 3 _ در صورتی‌که با وقف و نحوه آن در وقف نامه مطابقت داشته اشکال ندارد و الا باید از کسانی که حقشان پایمال شده رضایت طلبید.

منبع: gorgani.ir