لکنت زبان کودک

لکنت زبان کودک – قسمت اول

با لکنت صحبت کردن ، قطع شدن کلام و گاه تکرار کلمات و کشیدن آنها از جمله ویژگی های رشد طبیعی تکلم و به اصطلاح زبان باز کردن است و اغلب بچه ها در مرحله ای از دوران کودکی خود آن را تجربه می کنند.
در دوران پیش از مدرسه این طرز سخن گویی گاه در کودک مشاهده می شود و زمانی دیگر از بین می رود. به این نتیجه رسیده ایم که ادای کلمات به شکل تکراری بیشتر در 2.5 ، 3.5 و 6 سالگی مشاهده میشود.
معمولا کودک تقریبا به سرعت این مرحله را پشت سر می گذارد و طرز تکلم او حالت عادی به خود می گیرد.
به طور متوسط کودک در فاصله سنی 2 تا 6 سالگی که هنوز دوران رشد تکلم خود را پشت سر می گذارد در ازاء هر 1000 کلمه 40 تا 50 کلمه تکراری را به زبان می آورد.
ممکن است کودک حرف به خصوصی را چند بار تکرار کند. ممکن است مکث های بی تناسب داشته باشد و یا کلمه ای را بی جهت به صورت کش دار ادا کند.
تکلم فرایندی پیچیده است و تعجب آور نیست که تکلم یک کودک کم سال از ثبات و روانی بی بهره باشد. کودک میخواهد کلمات جدید ، طرز تکلم و سایر پیچیدگی های زبان را بیاموزد. حتی اشخاص بالغ نیز گاه با لکنت زبان و روان صحبت نکردن رو به رو میشوند.
گرچه لکنت زبان میتواند در پی یک شوک یا بحران احساسی یا عاطفی صورت گیرد شروع لکنت و از میان رفتن روانی صحبت اغلب بسیار تدریجی است و اغلب شروع آن در صحبت های معمولی روزانه مشاهده میشود.
پدر و مادر اغلب بیش از اندازه نگران این موقعیت میشوند و در بسیاری از موارد از دست رفتن روانی در صحبت را با لکنت زبان به اشتباه می گیرند.
 اما این رفتار با لکنت زبان مزمن یا لکنت زبان در اشخاص بالغ تفاوت می کند.
کودک کم سال به ندرت از این مشکل خودآگاه است ، مگر اینکه کسی از اطرافیان موضوع را به روی او بیاورد. اما اشخاصی که در سنین بالاتر لکنت زبان دارند از موقعیت خود آگاهند. این اشخاص دارای نشانه های بسیار پیچیده تری هستند.
والدینی که تحت تاثیر این رفتار قرار می گیرند نمیدانند که آیا در زبان فرزندشان اشکالی وجود دارد؟ آیا او گرفتار عقب ماندگی است؟ آیا روان پریش است؟ اما صحبت های تکراری در کودکانی مشاهده میشود که ظاهرا از هر لحاظ در شرایط طبیعی و مطلوب قرار دارند.
اغلب آنها از شرایط خانوادگی مطلوبی برخوردارند ، دارای هماهنگی خوبی هستند ، به طوری که به زحمت میتوانیم علت ویژه ای را نشانه ناراحتی کودک بدانیم.
اما روان نبودن طبیعی در صورتی که با آن درست برخورد نشود تشدید میشود.
کودکی که از لکنت زبان رنج می برد و هر آینه به هنگام صحبت کلامش را قطع می کنند ، کودکی که به دلیل تکرار کلمات به شکلی مجازات می شود ، کودکی که برای حرف زدن باید رقابت کند ، کودکی که باید بخت  و اقبال بد را علت ناراحتی خود بداند بر شدت لکنت زبانش افزوده میشود و در این شرایط به اجبار تخلیه تنش در او شدت می گیرد.
کلام درمانی برای اصلاح حرف های تکراری کودکانی که هنوز به مدرسه نرفته اید توصیه نمیشود.
 با این حال پدر و مادر میتوانند با توسل به اقدامات متعدد روانی حرف زدن فرزند خود را بهتر کنند و بر سرعت بهبودی او بیفزایند.
اما بهترین روش برای برخورد با این موقعیت استفاده از روش غیرمستقیم است.