جشن علوی

وقتی تو آمدی 

وقتی تو آمدی دل ما پیش چاه بود 
از فاطمه بزادی و زهرا گواه بود 
وقتی تو آمدی همه نخل‎های تو 
از پیش آمدند به بزمی که آه بود 
وقتی تو آمدی همه آسمان شنید 
فریاد دیو را که سرا پا سیاه بود 
یک کعبه در شکاف تمنای دوست بود 
یک قبله در سکوت سجود اله بود 
وقتی تو آمدی همه کودکان شهر 
دیدند ماه بهر یتیمان پناه بود 
فرقت شکافت تا که دل کعبه نشکند 
آری که سجده‎گاه تو چون قبله‎گاه بود 

"سید جعفر علوی"