بار ديگر عالمــــي غمخــــــــانه شـــــــــد

غــم فـــــــزا از ناله جانانـــــــــه  شـــــــد

در عـزاي نـــــــور چشــــــــــم احمـــــــدي

غـــــــرق ماتـــــم شـــــــد جهان  سرمدي

قلزم كون و مكــــــان امــــد به جــــــــوش

مي رسـد بر گـوش دل ، بانگ  ســــروش

شد پريشـــــان خاطــــــــر بدر الدجـــــــــي

ان سمــــــي مصطفــــــي ، پـــور رضـــــا

ان جـــواد  جـــــــــود رب العالمـــــيــــــــن

شد مشــــــوش خاطــرش از زهر كيـــــن

در جوانــــــي شــــد خــــزان گلــــــــزار او

زرد گشتـــــــه چــــــهـــــــره گلنــــــار او

همســـرش ظلم و ستــــــم بنيــــاد كـــــــرد

بهر قتلش هر زمــــــان امــــــداد كــــــرد

بـــــــود در خانـــــــــه ولــــــي كائنـــــــات

در تلاطــــم ، كشتــــــي بهــــــر نجــــــات

زاه جانسوزش دل زهــــــــرا شكســـــــــت

دربرويش ، مشــــــــرك ملعونه بســــــت

هر چه گفت از زهــــــــــر قاتل سوختــــــم

شمع جان در نار جـــــــور افروخــــــتــــم

هيچكس غيـــــر از خدا يــــــــادش نكـــــرد

گوش بر افغـــــــــان و فــــريادش نكــــرد

عاقبـــــــت  با لعل عطــــشان ، داد جـــــان

همچــــــــو جــــــدش بر لـــــــب اب روان

رخـت بســــــت و رفـــــــت از دار فنــــــا

شد جهـــــان در ماتمـــــــــش ماتم ، سرا

قطره ، جسم اطهـــــرش عريــــان نبــــود

اهل بيتش بي ســر و سامـــــان نبــــــــود

بي كفن جسمش نشد پنهــــــــــان به خاك

جسمش از خنجر نگشته چــــاك چــــــاك