سانتاکروز دل ایسلوته کلمبیا ، پرجمعیت ترین جزیره دنیا

سانتاکروز دل ایسلوته جزیره‌ای بسیار کوچک در دریای کارائیب است، که بیشترین تراکم جمعیت در دنیا را دارد.

احتمالاً‌ اگر بشنوید متراکم‌ترین جزیره‌ی دنیا از لحاظ جمعیت، چقدر آرام است، شگفت‌زده خواهید شد.

اگر بتوانیم همه‌ی ساکنان زمین را قانع کنیم که به گونه‌ای برابر در زمین پراکنده شوند، آن‌وقت همگی آسایش و آرامش بیشتری خواهیم داشت. با اینکه جمعیت جهان در حال افزایشی چشمگیر است، اما هنوز برای هر انسانی فضایی معادل ۲۰ هزار و ۷۲۰ متر مربع وجود دارد. این مساحت به اندازه‌  چهار زمین فوتبال است. (فرض می‌گیریم که ۷۰۰ میلیون نفر از ما باید در جنوب زندگی کنند. بهتر است افرادی را که در محل کار سروصدا ایجاد می‌کنند، به آنجا بفرستیم. نظر شما چیست؟) آیا در صورت داشتن فضای کافی ما بهتر با یکدیگر کنار می‌آمدیم؟ احتمالاً شما هم از شنیدن اینکه زندگی در متراکم‌ترین جزیره‌ی دنیا چقدر آرام است، شگفت‌زده خواهید شد.

مجمع‌الجزایر سن برناردو، مجموعه‌ای از جزیره‌های کوچک در خلیج موروسکوئیلو کلمبیا است. تنها با دو ساعت فاصله از کارتاهنا (Cartagena)  در آب‌های شفاف کارائیب، کوچکترین جزیره‌ی این مجمع‌الجزایر یعنی «سانتاکروز دل ایسلوته» (Santa Cruz del Islote) قرار دارد. با اینکه مساحت سانتاکروز تنها ۹۷۱۲ متر مربع است،‌ اما بیش از ۱۲۰۰ نفر در آن زندگی می‌کنند، این یعنی تراکم جمعیت ۲۵۰ هزار نفر در هر مایل مربع ( ۵۹/۲ کیلومتر مربع)است. این میزان چهار برابر تراکم جمعیت منهتن است که اغلب به عنوان متراکم‌ترین منطقه‌ی دنیا شناخته می‌شود. در این جزیره هیچ ساختمان بلندی وجود ندارد و خانه‌های کوچک یک‌طبقه با کوچه‌های پرپیچ‌ و خم به یکدیگر متصل شده‌اند.

مردم محلی می‌گویند که سانتاکروز ۱۵۰ سال پیش توسط چند ماهیگیر سرگردان اهل بارو در ساحل کلمبیا کشف شد. آن‌ها متوجه می‌شوند که این جزیره هیچ پشه‌ای ندارد – که در دریای کارائیب به ندرت پیش می‌آید – و آنجا اتراق می‌کنند. افسانه می‌گوید که آن شب مردان چنان با آرامش می‌خوابند که تصمیم می‌گیرند همان‌جا بمانند.

امروز نوادگان آن ماهیگیران تنها در زمینی به مساحت ۱۰هزار و ۳۶۰ متر مربع (که بخشی از آن مصنوعی است) ۹۰ خانه، دو فروشگاه، یک رستوران و یک مدرسه ساخته‌اند. تنهای فضایی که اشغال نشده، محوطه‌ای به اندازه‌ی نصف زمین تنیس است. ساختمان‌ها آنقدر متراکمند که لب‌به‌لب آب قرار گرفته‌اند. اکثر ساکنان در جزیره‌های اطراف به ماهیگیری و کار در تفریحگاه‌ها مشغولند و در خود سانتاکروز شغلی ندارند.

امکان ندارد در هیچ نقطه‌ای از زمین مردم با تراکم جمعیت بیشتری زندگی کنند، اما به نظر می‌رسد ساکنین سانتاکروز بدون اینکه پای هم را لگد کنند، زندگیشان را می‌کنند. در اینجا هیچ دکتری وجود ندارد، به لطف وجود تنها یک ژنراتور فقط چند ساعت برق وصل است، و لوله‌کشی آب یا فاضلاب وجود ندارد.

نیروی دریایی کلمبیا هر سه هفته یک‌ بار مقدار محدودی آب تازه به اینجا می‌آورد. اما با وجود این مشکلات، مردم محلی زندگی در این جزیره را آرام و مسالمت‌آمیز می‌دانند. در اینجا هیچ دری قفل نمی‌شود و کودکان به‌ دلیل آشنایی با تمام مردم جامعه‌شان، تربیت خیلی خوبی دارند. مردم جزیره در هیچ صورتی غیر از مرگ از زادگاهشان خارج نمی‌شوند، آن هم تنها به این علت که در سانتاکروز دل ایسلوته جایی برای احداث گورستان وجود ندارد.