"... هستی‌ پوچ، زندگی را نيز پوچ می‌سازد، و ناچار انسان نيز به پوچی می‌رسد. هنگامی كه بودن عبث است، همه چيز، از آن رو كه هر چيزی پديده‌ای از بودن است، عبث خواهد بود. نمی‌توان در عالمی كه از شعور، اراده، و جهت عاری است، از مسئوليت انسان سخن گفت..."