"... خدایا!

مرا،

از همه‌ی فضائلی،

كه به كارِ مردم نیاید،

محروم ساز!

و به جهالتِ وحشیِ معارفِ لطیفی،

مبتلا مكن كه،

در جذبه‌ی احساس‌های بلند،

و اوجِ معراج‌های ماوراء،

برقِ گرسنگی را،

در عمقِ چشمی،

و خطِ كبودِ تازیانه را،

بر پُشتی،

نتوانم دید!..."