اشعار ولادت امام رضا (ع)

امام رضا(ع)-ولادت

شب است و منادى ندا مى كند

مریدان حق را صدا مى كند

كه امشب درِ رحمت خویش را

خدا بر رخ خلق وا مى كند

ز خمخانۀ شب شراباً طهورا

به پیمانه ی انّما مى كند

ز رحمت به موسى بن جعفر خدا

گران هدیه اى را عطا مى كند

به نجمه عطا كرده حق آیتى

كه حق را ز باطل جدا مى كند

قدم زد على بن موسى به عالم

كه عالم بر او اقتدا مى كند

به شمس الضحى داده شمس الشموسى

كز او شمس كسب ضیا مى كند

درخشید رخشنده مهرى كه مهرش

مس قلب ما را طلا مى كند

چو جدّش ز رفعت برد گوى سبقت

كه صبر بلا در قضا مى كند

ز نام على نام او گشته مشتق

كه توصیف او هل اتى مى كند  

بود عصمت فاطمى را دُرِ ناب

كه شرم از رخ او حیا مى كند

بود او حَسَن را علمدار صلحى

كه پاینده دین خدا مى كند

بُوَد وارث نهضت سرخ عاشور

كه كاخ ستم را فنا مى كند

بود در عبادت چو زین العباد

كه بر شیعیانش دعا مى كند

چو بحرالعلوم است دریایى از علم

كه فكر بشر كیمیا مى كند

ز فقه الرضا زنده شد فقه صادق

كه تضمین آن با ولا مى كند

اگر اژدها كرد موسى عصا را

رضا این عمل بى عصا مى كند

كند زنده در پرده تصویر شیران

ببین پور موسى چه ها مى كند

اگر آهویى را به دامى ببیند

ز دام بلایش رها مى كند

بود او طبیبى كه بى نسخه درمان

ز ما دردها را دوا مى كند

چو بابش بود مظهر جود و بخشش

كه حاجات ما را روا مى كند

ز بس كه رئوف است از ما خدا را

ز فرط رضایش رضا مى كند

رسول خدا را بود پارۀ تن

كه وصفش رسول خدا مى كند

خدا را زیارت كند هر كه او را

زیارت به صدق و صفا مى كند

به دیدار قبرش رود هر كه یك بار

تلافى آن را سه جا مى كند

به «ژولیده» او داده قولى كه فردا

به قولى كه داده وفا مى كند