مولودی میلاد امام رضا(ع)

 زمین را کرد باران، آب و جارو
که باید بهرِ مهمان آب و جارو

گلی آمد که هر صاحبدلی کرد
رهش با اشک و مژگان آب و جارو

چه خورشیدی که گرد بارگاهش
کند از جان، خراسان آب و جارو

رضا مهر خراسان، آنکه خاکش
مگر با دیده نتْوان آب و جارو

به کس خدّام خاص او نبخشند
در این درگاه، آسان آب و جارو

سحرگاهان به شوقش صحن نُو را
کند خورشید رخشان آب و جارو

سکندر خادم آیینۀ اوست
کند این پرده خاقان آب و جارو

مگر بیت الحرام اینجاست، کآنرا
فرشته کرده از جان آب و جارو

برای طائفان و عاکفانش
خدا داده است فرمان آب و جارو

اگر چون آهو آیم در حریمش
کنم با چشم گریان آب و جارو

کنم مژگان به مژگان، اشک بر اشک
ضریحش را هزاران آب و جارو

کبوترخانه‌اش پر آب و دانه
کنم، هم صحن و ایوان آب و جارو

به تعمیدِ قدمگاهش نمایم
نشابور و خراسان آب و جارو

شبی که اشک ریزم بر ضریحش
شبِ بختِ من است آن آب و جارو

خوشا فرّاش این درگه که سازد
سرای پاک یزدان آب و جارو

از او سجادۀ تقوی و دین پاک
از او محراب ایمان آب و جارو

اگر روشن شود از او دل من
کنم این بیت‌الاحزان آب و جارو