اشعار ولادت حضرت معصومه (س)

تولايت مرا با انبيا محشور خواهد كرد


تبرا دشمنان را مستحق گور خواهد كرد

خدا خورشيد را هم به يقين از چشم تو چيده

كه با چشم مصلح هم بيبينيم كور خواهد كرد


چه كردي دلبري كردي خدا در روز محشرهم


تمام شهر قم را هاله اي از نور خواهد كرد


دو ركعت زير گنبد چه صفا دارد که موسي را


چنين با عزم راسخ بي خيال طور خواهد كرد


عجب جاي رفيعي كه خدا جبريل عرشي را

براي كفشداري حرم مامور خواهد كرد


كريمي انقدر در دست هايم جاي خالي نيست


و اين رو دادنت آخر مرا منصور خواهد كرد


نميدانم خدايي سر ناگفته در اين جا چيست


كه حتی پاک ميل مستي از انگور خواهد کرد


هر آن كس نان دهد،دندان دهد مصداق آن اينجاست


خدا خود در حريمت دست ما جور خواهد كرد


بخواه از بانويي كه نائب بر حق مادر شد


گدایي كردن از اين در تو را مشهور خواهد كرد


ببخشيدم به سمت روضه خواهد رفت اين ابيات


اگر که اشك هايم شعرتان را شور خواهد كرد


و اما اخر اين داستان عشق به داداشت


مرا به روضه خواني از غمي مجبور خواهد كرد


بيا تا وقت دارم بوسه بارانت كنم اخر


سرت را نيزه دار از زينب تو دور خواهد كرد




مجتبي فلاح نيا