اشعار ولادت حضرت معصومه (س)

اى دختر عقل و خواهر دین        عصمت شده پاى بند مویت
اى میوه شاخسار توحید        وى گوهر تاج آدمیّت
شیطان به خطاب ز قم براندند        كاین خانه بهشت و جاى حوّاست
اندر حرم تو عقل مات است        جسمى كه در این زمین نهان است
این ماه منیر و مهر تابان        ایران شده نور بخش ارواح
هر كس به درت به یك امیدى است    وى گوهر دُرج عزّ و تمكین
اى علم و عمل مقیم كویت        همشیره ماه و دخت خورشید
فرخنده نگین خاتمیّت            پس تخت تو را به قم نشاندند
ناموس خداى جایش اینجاست        زین خاك كه چشمه حیات است
جانى است كه در تن جهان است    عكسى بود از قم و خراسان
مشکات صفت عرش و کرسی        محتاج تر از همه «وحیدى» است