طلوعِ عصمت


ای همه آسمانِ شده، خیره* به هر نگاه تو

چشم رضا ستاره شد، مانده کنارِ ماهِ تو


لشگرِ حوریان ببین، برگِ خزانِ مقدمت

آمده* تا که بال خود، فرش کند به راهِ تو


سینه*ی کاظم ار شده، شاد ز مقدم شما

برده قرار نجمه* را، خنده*ی گاه گاهِ تو


وقتِ ظهور عفت و طلوعِ عصمت آمده

مانده شبِ سیاه دل، منتظرِ پگاه تو


کی بشود که شاعری، مدح کمال گویدت؟

وصف کند ز گوشه*ی گنبد و بارگاه تو


کاش کنی عنایتی، ز روی لطف و مرحمت

همیشه باشد این دلم، مرغکِ در پناه تو


خجل به محشرم مکن، به پیشِ چشم دیگران

دیده*ی انتظار من، شفاعت و اله تو