نوش آباد
در هشت کيلومتري شمال کاشان قرار دارد. در کتاب تاريخ قم آمده که اين مکان اقامتگاه انوشيروان پادشاه ساساني بوده و در اصل انوشاباد نام داشته است. باستان شناسان معتقدند که اين محل از جمله مراکز عمده مسکوني فلات ايران بوده است.
با اين حال به دليل موقعيت نامساعد جغرافيايي و مجاورت در کنار کوير مرکزي و در معرض توفان هاي شن روان از يک سو و از سوي ديگر سيلاب هاي مخروب رودهاي دامنه بالا دست، آثار زيادي بر جاي نمانده است.
1- مسجد جامع نوش آباد که ميراث فرهنگي استان اصفهان مبلغي را جهت بازسازي آن اختصاص داده است.
2- قلعه سي زان که ضخامت ديوار آن نزديک به ده متر است و از جمله استحکامات دفاعي شهر به حساب مي آمده است. اين قلعه 9 برج ديده باني دارد و در آثار ملي کشور به ثبت رسيده است. با اين حال از آن جا که اين قلعه 10 هزار مترمربع مساحت دارد امروزه به عنوان زمين فوتبال از آن استفاده مي کنند.
از ديگر ديدني‌هاي شهر:
3- قلعه خشتي فرزين
4- پل تاريخي اسحاق آباد
5- خانه تاريخي شترخان 1500 مترمربع مساحت و 400 مترمربع زيربنا دارد و به دوره قاجاريه مي‌رسد.
6- بقعه رقيه بانو و شاهزاده ابراهيم
7- آب انبار چاله سي
8- زيارتگاه فيض آباد در دشت کوير شامل بقعه ايوان و صحن و رواق هاي زيبا و در پس آن اتاق‌هايي مخصوص زائران است و به ثبت آثار ملي رسيده است. اين بنا توسط آقاصدرا از خاندان بنايي ساخته شده و بسياري از بناهاي موجود در نوش آباد توسط اين خاندان ساخته و يا با دقت و مهارت بسيار بازسازي شده است.
9- قنات هاي نوش آباد به طوري که در حدود 15 کيلومتري شمال نوش آباد حدود 20 رشته قنات به موازات هم به پيش مي روند که صحنه بي نظيري را به وجود مي آورد.
10- شهر زيرزمين اوئي
اين شهر زيرزميني در سال 1383 در پي فعاليت هاي عمراني يکي از سکنه نوش آباد کشف شد. به طوري که سکنه به دنبال حفاري چاه فاضلاب به دالان هايي برخوردند که به طور دقيق شناسايي نشده بود به اين دليل مردم و شهرداري نوش آباد با پيگيري از مسئولان ميراث فرهنگي خواستند تا کاووش هاي را در اين دالان ها آغاز کنند.
به دنبال اين مسئله اهالي شروع به حفاري در زير خانه هاي خود کردند با اعتقاد به اين که چون در ملک شخصي خودشان اين کار صورت مي گيرد لذا منع قانوني ندارد و به اين ترتيب خساراتي را به اين شهر وارد کردند از طرف ديگر فاضلاب نوش آباد در طي سال ها به درون چاه هاي اين شهر زيرزميني راه پيدا و قسمت هايي از آن را تخريب و هواي شهر را مسموم ساخت که مسئولان ميراث فرهنگي با جديت با هر دو مورد برخورد کردند.
شهر زيرزميني نوش آباد شهري 3 طبقه است و کاملا دست ساز که طبقه اول آن در عمق 3 متري و طبقه سوم در عمق 16 متري از سطح زمين ساخته شده است و ارتفاع هر طبقه حدود 180 سانتي متر است. حدس باستان شناسان بر اين است که اين شهر تا 15 هزار متر مربع وسعت داشته باشد. در اين شهر زيرزميني اتاق هايي با ابعاد مختلف ساخته شده که بعضي داراي سکو هم هستند و راهروهايي باريک آنها را به هم وصل مي کند. راه ارتباطي طبقات چاه هاي عميقي است که علاوه بر آن تهويه هوا را هم انجام مي دهد. اما بعضي چاه هاي ارتباطي انحرافي است و راه به جايي ندارد.
اتاق‌ها داراي سرويس بهداشتي است و هر اطاق پايه شمع و مشعل در کنار ديوار دارد.
به نظر مي رسد اين شهر در دوران حمله مغول بسيار مورد استفاده قرار مي گرفته است و حتي تا اواخر دوره قاجار هم ادامه يافته است.
در اين دوران مردم نوش آباد از دست راهزاني به نام نايب حسين مدت ها در اين شهر زندگي مي‌کردند و گاهي هم از گرسنگي در همان جا مي‌مردند.
نايب حسين بعد از کشتارهاي فراواني که در نوش آباد انجام داد با نيرنگ دربار قاجار به تهران فراخوانده مي شود و پس از دستگيري در يکي از ميادين تهران به دار آويخته مي گردد. مرگ وي سبب مي شود تا مردم نوش آباد به تدريج شهر زيرزميني را فراموش کنند.