اشعار شهادت امام جعفر صادق (ع)

آئينه بود و سنگْ دلش را شكسته بود

عمري به پايِ لحظه ي مرگش نشسته بود

آن شب دلش براي زيارت گرفته بود

از شوق ِ وصل ، بندِ دل از هم گسسته بود

صادق ترين سروده ي ديوان كردگار

از آن همه دروغ از آن شهر خسته بود

تكرار قصه ي علي و بند و كوچه هاست

روشن ترين دليل همان دست بسته بود

پاي پياده در پي مركب امام عشق

انگار روي اسب مغيره نشسته بود

بر خاك خورد و گفت كه اي واي مادرم

آن شب ، شبِ زيارت پهلو شكسته بود

 (محمد ناصري)