سخنان بزرگان جهان در مورد عیب و نقص

امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت :

 وَ لْيَكُنْ أبعَدَ رَعِيَّتِكَ مِنكَ ، و أشنَأهُم عِندَكَ ، أطلَبُهُم لِمَعايِبِ النّاسِ ؛ فإنَّ فِي النّاسِ عُيوبا ، الوالي أحَقُّ مَن سَتَرَها، فلا تَكشِفَنَّ عَمّا غابَ عَنكَ مِنها ، فإنَّما عَلَيكَ تَطهيرُ ما ظَهَرَ لَكَ، وَ اللّه ُ يَحكُمُ عَلى ما غابَ عَنكَ، فَاستُرِ العَورَةَ ما استَطَعتَ يَستُرِ اللّه ُ مِنكَ ما تُحِبُّ سَترَهُ مِن رَعِيَّتِكَ .
بايد دورترين افراد ملّت از تو و دشمن ترين آنها نزد تو، عيب جوترين آنها از مردم باشد؛ زيرا مردم [خواه ناخواه] عيبهايى دارند و زمامدار سزاوارترين كس به پوشاندن آنهاست. بنا بر اين، درباره آن دسته از عيبهاى مردم كه بر تو پوشيده است، پى جويى و كنجكاوى مكن؛ زيرا آنچه بر عهده توست پاك كردن عيبها و زشتيهايى است كه بر تو آشكار مى باشد و قضاوت درباره عيبها و گناهانى كه بر تو پوشيده مى باشد، به عهده خداست. پس، تا مى توانى جرم پوش باش، تا خداوند نيز عيب و جُرمهاى تو را كه دوست دارى از ملّتت پوشيده بماند، بپوشاند.

( نهج البلاغة : الكتاب ۵۳ )