ویژگیهای الهی و انسانی علی بر همگان به گونهای آشکار است، که ملیتهای گوناگون عرب و عجم مسلمان و غیر مسلمان مدعی هستند که علی از ماست! همگان خود را منتسب به علی دانسته و به این پیوند افتخار مینمایند. علی را همگان مظهر مهربانی و جوشش و چشمهساران مروت میشناسند. آنان میدانند که زانوهای سترگ علی که در میدانهای نبرد مقاومت را شرمنده خویش نموده است، در برابر ضعیفان و یتیمان خم برمیدارد و دامن مهر و عطوفت میگستراند. و البته که این شفقت نسبت به فرزندان خویش افزون خواهد بود.
علی که خود در دامن مهتری چون رسول الله (ص) تربیت یافته
[صفحه ۳۲]
است، اینک دامن مهر و مهد پرورش گسترانده و فرزندان خویش را در آن نهاده است. مربی که در هر فرصت پرچم فضیلتی از فضایل را برای تربیت یافتگانش برافراشته و نگرها را از هر سو به جانب خویش خیره ساخته است.
اهتمامی که علی (ع) در تربیت فرزندان خویش داشته است، از دو جهت الگوپذیری دارد، نخست این که امام همام به لحاظ آشنایی کامل به اصول تربیتی در اندیشه از معارف وحی الهی الهام میگرفت.
دو دیگر این که علی در رفتار برجستهترین است. علی صاحب فضایل برتر است و آن چه از اصول تربیتی و رفتاری را که یک مربی باید پایبند باشد، به آنها وفادار است. علی در رفتار خویش کوچکترین لغزش را ندارد. و این دو ویژگی مهم در مورد هر مربی به هر مقدار شکل گیرد تربیت یافتگان آن را بهتر و بیشتر با فضایل آشنا میسازد. در شخصی همانند علی (ع) به طور کامل این شرایط عینیت یافته است. به همین جهت دامن علی (ع) مناسبترین مهد رشد و بالندگی تربیت یافتگان وی میباشد.
حسن مجتبی دست پرورده چنین دامنی است.حسن مجتبی در دامن پر مهر علی شکوفا شده و دادههای فطری و الهیاش به بار مینشیند. و آن گونه فرزانگی میآموزد که سجایای وی از گسترهی انسانیت پا فراتر مینهد. حسن مجتبی در دامن مهتری چون علی قرار دارد. دامن علی مهد پاکی، آگاهی، فرزانگی و شجاعت و شرافت انسانی است. دامنی که علی بر فرزندان گسترده سرشار مهربانی، بزرگمنشی، ایثار و فداکاری و وفاست. تربیت یافتگان این دامن چگونه افرادی خواهند شد؟! فرزانگان برومند این دامن افرادی چون
[صفحه ۳۳]
حسن و حسین علیهماالسلام و عباس و محمد حنفیه، جعفر، عون، زینب، امکلثوم و… تربیت یافتگان دامن علی در طول زندگی خویش هماره مدافع حق بودند و بسیاری از آنان جان خویش را در راه حق نثار نمودند.
برگرفته از کتاب امام حسن علیه السلام الگوی زندگی نوشته: حبیب الله احمدی