اشعار شهادت امام علی (ع)

بی آشنا مانده غریبی بین خلقت

دیگر نمی آید صدای پای غربت

چندیست مانده  سفره ها بی نان و خرما

دیگر ندارد کوفه شبگرد محبت

بعد از تو باید سرکند با خاک غمها

ان سر که بر دامان مهرت داشت عادت

رفتی و هرگزچشم این دنیا نبیند

شاهی بریزد با گدا طرح رفاقت

هر وقت می آمد حسن هجده گل یاس

میریخت روی قبر تو با اشک حسرت

دست خدا افتاد از پا بین کوچه؟

باید شنید از ریسمان ها این حکایت

رفتی و خار از چشمهای تو در آمد

درپای طفلی رفت هنگام اسارت

شاعر: موسي عليمراد