اشعار شب های قدر

فعل  مرا دیدی ولی چیزی نگفتی
بنده  همان بنده، خدا مثل همیشه
    از  ما توسل از تو لطف و دست گیری
آقا  همان آقا ، گدا مثل همیشه
     
    ممنون  از اینکه دست ما را رو نکردی
    مثل  همیشه باز هم ستار بودی
    چه  خوب شد در معصیت مرگم نیامد
    ممنون  از این که باز با ما یار بودی
     
    با  این گناهانی که من انجام دادم
    باور  نمی کردم که دستم را بگیری
    تو  آن قدر لطف و کرامتْ پیشه ای که
    روزی  هزاران بار توبه می پذیری
     
    جا  مانده بودم تو مرا این جا رساندی
    من  خواب بودم تو مرا بیدار کردی
    وقتی  سحر های مناجاتت نبودم
    آن  شب به جای من، تو استغفار کردی
     
    آن  قدر خوبیِ مرا گفتی به مردم
    آن  قدر که حتی خودم هم باورم شد
    آه  ای کرامت پیشه دیدی آخر کار
    این  مهربانی های تو دردسرم شد
     
    هر  چند از دست خودم دل گیرم اما
    احساس  دلتنگی در این شب ها نکردم
    سوگند  بر سجاده خانوم رقیه
    من  مهربان تر از خودت پیدا نکردم
     
    در  را به روی ما گنه کاران نبندید
    ما  هم دلی داریم گر چه رو سیاهیم
    گفتند  این جا بارِ عصیان می پذیرند
    دیدیم  بیش از عالمی غرق گناهیم      
  علی  اكبر لطیفیان