اشعار وفات حضرت خدیجه (س)

  همسنگر بي مثل و مانندم خديجه
      بر عشق تو يک عمر پابندم خديجه
       
      اي در تمام عرصه هاسنگ صبورم
      اي ياور ديرينه ام کوه غرورم
       
      اي تکيه گاه شانه زخمي احمد
      اي هرقدم تصديق تو يار محمد
       
      شد پشت گرمي ام هميشه همت تو
      ترويج دين آغاز شد با ثروت تو
       
      سرمايه اصلي آئين پيمبر
      مال حلالت بوده و شمشير حيدر
       
      تو اولين زن درديار مسلميني
      منصوب حق برنام ام المومنيني
       
      تو پابه پايم درد و محنت مي کشيدي
      بار رسالت را به دوشت مي کشيدي
       
      تو آبروي سرزمين هاي حجازي
      هم سفره ي من بوده اي درعشق بازي
       
      تو حامي زحمت کش دين خدائي 
      تنها پرستار مناجات حرائي
       
      در مهرباني و وفا غوغا تو هستي 
      الگوي همسرداري زهرا تو هستي
       
      حالا دگر گيسو سپيد و قد کماني
      در هر نوائي اشهدخود را بخواني
       
      دستان پر مهر تو ديگر پينه بسته
      گرد غريبي بر سر و رويت نشسته
       
      هي پلک هاي بسته را وا ميکني تو
       
      رخسار زهرا را تماشا مي کني تو
       
      دراين ديار بي کسي جان مي سپاري
      سر روي خاک سرد قبرستان گذاري
       
      تو واسطه کردي به سويم دخترت را
      تا بين پيراهن بپيچم پيکرت را
       
      برآبرويت حق در رحمت گشوده
      از آسمان بهرت کفن نازل نموده
       
      اماکجائي تا ببيني نور ديده
      درکربلايک پيکري را سربريده
       
      جزگيسوي زينب پريشان را نفهمد
      هرگز کسي معناي عريان را نفهمد
       
      قاسم نعمتي