اشعار وفات حضرت خدیجه (س)

یا ام الزهرا...

روح القُدُس كبوتر بام خديجه است

در بند آب و دانه ي دام خديجه است

كس را چه زور و زَهره كه توصيف او كند

جايي كه جبرئيل غلام خديجه است

با ذوالفقار ، ثروت او هم رديف شد

اين جايگاه،خاصِ مقام خديجه است

روي پيمبري كه سراپا ملاحت است

خورشيد صبح و ماه تمام خديجه است

حوّا شبيه هاجر و مريم نشسته است

آنجا كه ذكر خير كلام خديجه است

در اكـثـر مُـتون زيـارات وارده

لبهاي شيعه گرم سلام خديجه است

از جان گذشت در ره دلدار، پس مگو

ايثارمال ، رمز دوام خديجه است

چون هرچه راكه داشت به پاي نبي گذاشت

عالم سند شده ست و به نام خديجه است

جايي كه دخترش شده ناموس كردگار

دنيا از اين لحاظ به كام خديجه است

بي ربط نيست گر رمضان وقت بندگي ست

اين ماه ، ماه رحمت عام خديجه است

حيدر فقط نه اينكه شده همسرِ بتول

داماد مصطفيٰ و امام خديجه است

محمد قاسمي