اشعار وفات حضرت خدیجه (س)

زمان مدح تو شد ای ملیکه ی مکه
برای مدح تو آیه ها به صف شده اند
غزل برای تو چون کم سروده ام حالا
برای شعر تو آرایه ها به صف شده اند

سرآمدی به همه بانوان قدیسه
که بعد فاطمه توسرور زنان هستی
تو مادر همه ی خانواده ی زهرا
تو مادر علی و صاحب الزمان هستی

محبتت به رسول خدا مثل زدنی است
اویس ها شده اند ازسبوی تو سرمست
میان سردی برخورد مردم مکه
به بودن تو پیمبر همیشه دلگرمست

تحمل غم تو شرح صدر میخواهد
که سال پر زدنت سال حزن و اندوه است
دوباره بردل پیغمبرت تو مرهم باش
دل نبی خدا از غم تو مجروح است

«وأین مثل خدیجه»همیشه ذکر لبش
بدون بودن تو زحمتش نتیجه نداشت
نداشت فاطمه و زینب و حسین و حسن
اگر رسول خدا حضرت خدیجه نداشت

شبیه حضرت ختمی مآب معمولا
تو دست فاطمه را غرق بوس میکردی
أجل اجازه نداد، آرزو به دل ماندی
که کاش بودی و او را عروس میکردی

همیشه سر زده سر میزنی به فاطمه ات
خدا کند که نبینی شکستن او را
خدا کند که نبینی مقابل حسنین
نفس نفس زدن و چشم بستن اورا

خدا کند که نبینی حسین بی کفنت
چگونه مادر جان داده را تکان بدهد
خدا کند که نبینی چگونه یک مادر
بخواند ازغم گودال و بعد جان بدهد