اشعارامام خمینی(ره) - رباعی

جمال مطلق

فــــــــــاطى! ز علايق جهان دل بركن     از دوست شدن به اين و آن، دل بركن

يك دوست كه آن، جمال مطلق باشد     بگــــزين تو و از كون و مكان دل بركن

سايه

اى فـــرّ همــــــا، بر سر من سايه فكن      فرياد رس و وجودم از پايه فكن

طوقى كه به گردنم فكنده است، هوس      يـارا، تو به گردن فرومايه فكن

شادى

اى پير خرابات دل، آبــــادم كن    از بنـدگى خويشتن، آزادم كن

شادى بجز از ديدن او، رنج بود   شادى بزداى از دلم، شادم كن