اشعارامام خمینی(ره) - رباعی

غرق كمال

آن روز كــه عاشقِ جـــمالت گشتم   ديــوانــه روى بـى‏مثالــت گشتم

ديدم، نبود در دو جهان جز تو كسى   بيخود شدم و غرق كمالت گشتم

بيگانه خويش

تا روى تو را ديــــدم و ديـــوانه شدم       از هستى و هر چه هست، بيگانه شدم

بيخود شدم از خويشتن و خويشيها       تا مست، ز يك جـــرعـــه پيمـــانه شدم

چه كنم؟

فرهادم و سوزِ عشق شيرين دارم       امّـــــيد لقــــاء يـــــار ديـــــرين دارم

طاقت ز كفــــم رفت و ندانم چكنم       يادش همه شب در دل غمگين دارم