قرآن خدا به انحراف می رود اگر، چند دقیقه فکر کنیم؟

بنام خداوند بخشنده مهربان

اگر دقت کرده باشید، هرگاه سخن از سود و استفاده به میان بیاید، همه آدمها برای رسیدن به آن منفعت گوی سبقت را از دست یکدیگر میربایند.

این یک حقیقت انکار ناپذیر است و اگر کسی بگوید که من چنین شخصیتی ندارم، مطمئنا پاسخ درست نداده است، چرا ؟ به این دلیل که حتما شرایط آن شخص با متاع و یا سودی که عنوان شده قابل مقایسه نیست و در شرایطی زندگی می کند که نیازی به آن سود ندارد .

حال اگر منفعتی عنوان شود که در سطح زندگی آن شخص و یا بالاتر از آن باشد، دیگر آن حرف را از او نخواهی شنید، و مطمئنا سعی می کند در رسیدن به هدف، از دیگران سبقت بگیرد . این یک امر طبیعی و قابل قبولی است، چرا که انسان همیشه در جهت رسیدن به بهترینها، برای قوام و آسایش بیشتر در تلاش بوده و هست، و اگر غیر از این عمل کند، باید به عقل او شک کرد . اکنون این انسان، که همه تلاش خود را در طول مدت عمر برای بهتر زیستن انجام می دهد، و بدون اغراق باید گفت که در برخی موارد، دیگران را ازعملکرد خود در زندگی به تحسین وامیدارد ، . . .

 و اما یک سوال ؟ . . . آیا خوب زندگی کردن فقط ، فراهم آوردن تسهیلات برای زندگی دنیوی آن هم  برای این عمر کوتاه دنیاست ؟

آیا ما برای این پا به این جهان گذاشته ایم که، همه عمر خود را صرف بدست آوردن دنیا باشیم ؟

 قرآن خداوند به بیراهه منحرف نمی شود، اگر چند دقیقه فکر کنیم .

آیا پروردگار جهان همه کائنات، آسمانها و زمین، همه موجودات و گیاهان و . . . . و همه هستی را فقط برای این بوجود آورده که، ما انسانها در طول مدت عمری که به هر کس تخصیص داده شده، فقط در راه بدست آوردن متاع دنیا هدر برود ؟  

اگر از کسی پرسیده شود، خدا کیست؟ پاسخی که درعمق و ریشه انسان نفوذ کند،  پاسخی که، انسان را به فکر و تامل مجبور کند و برای مدتی هر چند کوتاه، شخص را به خودش فرو ببرد را، نمی دهد. دلیل این امر عدم شناخت انسان نسبت به خالق خویش است.

جالب است،  همه می دانیم  و به آن اقرار داریم که خالقمان خداست، اما در عمل و برای پرستش و ستایش و بندگی از کدام خدا . . . . اطاعت میکنیم ؟  خدایی که هرکدام از ما درذهن و افکار خود پرورش دادیم و برای خود ساخته ایم، که در حقیقت آن خدا نیست، بلکه آن بتی است که دستور ساختش رو ( شیطان ) به ما داده، و از آنجائیکه شیطان بصورت فیزیکی و قابل لمس در جلوی انسان ظاهر نمی شود، برای ما قابل تشخیص نیست و نمیدانیم همه اینها زاییده افکار وتخیلاتی است که، دشمن قسم خورده خداوند در ذهن و اندیشه ما قرار می دهد .

به همین دلیل است که اکثریت غریب به اتفاق ما انسانها، در راهی غیر از راه خدا حرکت میکنیم و همین دشمن قدرتمند و سرسخت حجابی اطراف ما کشیده که اجازه نمی دهد یک متر آنطرفتر را ببینیم و متاسفانه، فقط زمانی از این حقیقت تلخ آگاه می شویم که، دیگر راه بازگشت وجود ندارد .

زمانی که اولیاء خداوند راه را به ما نشان می دهند، چرا ؟ چرا؟ . . . . به آن عمل نمی کنیم ، تا دچار حسرت و ندامت نشویم ؟

بیائید . . . نگاه نکنیم ، به کسانیکه به عنوان سردمدار راه انبیاء و اولیاء به ما خط می دهند، چون مشکل همینجا است که، چون اکثرشان عامل به آن نیستند ما را هم دچار سر در گمی و شک قرار داده اند . تا جایی که بیشتر انسانها نگاهشان نسبت به دین 180 درجه تغییر کرده است، همانطور که پروردگار یکتا فرموده، چرا به جای نگاه کردن به دیگران، خود عمل نمیکنیم . خداوند در آیاتی از کلام مجیدش فرمود : اگر همه مردم جهان به بیراهه روند تو به راه راست باش . مگر نه اینکه خداوند فرمود به آدم خواندن و نوشتن آموخت ، پس چرا به جای رفتن به سوی علم و آگاهی، به دنبال عده ای عالم بی عمل راه افتاده ایم و به دین سنتی دل خوش کرده ایم و مانند مرغ قدرت پرواز خود را از دست داده ایم ؟  

چرا به علی ابن ابی طالب ( ع ) تاسی نمیکنیم که، فرمود: سر آغاز دین شناخت خداوند است. شناخت خداوند این نیست که دیگران به ما بگویند ، که هیچگاه انسان به آن درجه از شناخت نخواهد رسید، در حقیقت معرفت خداوند ( اکتسابی ) نیست که کسی به ما یاد بدهد، خداوند را باید با گوشت و پوست و استخوان خود لمس کنیم، تا به این فرموده حضرت علی (ع ) برسیم که فرمود : بالاترین شناختها، شناخت پروردگار است ، شناخت پروردگار است که راه سعادت را برای انسان باز می کند .

در آیات قرآن و روایات معصومین علیه السلام که، همانا کلام پروردگار است در مورد شناخت خداوند بسیار سخن به میان آمده است .

 یکی از اهداف آفرینش جهان، آگاه ساختن انسان ازدانش و توانایی خداوند و معرفت یافتن به ذات و صفات اوست ، به همین دلیل مکررا در فرمایشات قرآن راجع به خلقت بحث شده است . ولی متاسفانه زمانی که آیات خداوند قرائت می شود، به جای سکوت و تامل ، حکم یک لالایی برای ما دارد و فقط صدایی از آن میشنویم ، یک سری هم که خیلی پیشرفته شدند ، به احسنت ، احسنت اکتفا میکنند ، و با خود فکر میکنند که صف اول موئمنین به خداوند هستند .

انسان اگر خود را به حقیقت بشناسد، به ذات اقدس او پی می برد . آنگاه متوجه خواهد شد که چقدر تا کنون درگمراهی آشکار بوده است و این گمراهی است که انسان را به ورطه نیستی سوق می دهد .

امام صادق ( ع ) فرمود : اگر مردم می دانستند که، چه ارزشی در شناخت خداوند عزوجل هست، هرگز به متاع دنیا و نعمتهای آن، که خداوند دشمنانش را از آن بهره مند ساخته است، چشم نمی دوختند و دنیا در نظرشان از آنچه بر آن پای میگذارند، بی ارزشتر می نمود، و از نعمت معرفت خداوند عزوجل برخوردار می شدند و از آن لذت می بردند ، همچون لذت کسی که در باغهای بهشتی همراه با اولیاءالهی بسر می برد.

 اکنون پیرو فرمایشات امام جعفر صادق ( ع )، کسانیکه اطراف ما هستند و برای رسیدن به مقام و متاع دنیا به سر وکله همدیگر میکوبند و زیر پای یکدیگر را خالی می کنند، اینها هستند ؟ الگوی من و شما ؟ اینها هستند موئمنین اسلام ناب محمدی ؟ که به حقیقت و به فرموده امام صادق ( ع ) اینها دشمنان خداوند هستند .

خداوند فرمود : در دین اجباری نیست . . . حال هر کدام از ما باید خود تصمیم بگیریم، یا با چشمان بسته حرکت کنیم و یا باز