اشعار امام خمینی (ره) - غزل

درياى هستى

در غم عشقت فتــــــادم، كاشكى درمان نبــــودى      من سر و سامان نجويم، كاشكى سامان نبودى

زاده اسمـــــــــــاء را با جَنّةُ الْمَأوى چـــه كــــارى؟       در چــــمِ فردوس مى ماندم، اگر شيطان نبودى

از مَلَك پـــــرواز ـكن و ز ملك هستى، رخت بر بند       نيست آدم‏زاده آنكس كــــز مَلَك پـــــــرّان نبودى

يــــــوسفا، از چـــــــــاه بيرون آى تا شاهى نمايى       گرچه از اين چــــــاه بيرون آمـــدن، آسان نبودى

ساغرى از دست ساقى گير و دل بر كن ز هستى       بر شـــــــود از قيد هستى آنكه فكر جان نبودى

عـــــــاشقم، عاشق كه درد عشق را جز او نداند        غــــرق بحــر عشقم و چون نوح پشتيبان نبودى