اشعار امام خمینی (ره) - غزل

راز گشايى

بس كــــن اين يــاوه سرايى، بس كن      تــا به كى خويش ستايى، بس كن

مخلصـــــــــان لــب به سخن وا نـكنند       بـــــركَن ايـــن ثوبِ ريايى، بس كن

تو خطــــــــا كـــارى و حق، آگاه است       حيلــــه گـــــر، زهد نمايى بس كن

حــــق غنــــــىّ است، برو پيش غنى       نــــــزد مخلـــــوق، گـدايى بس كن

هر پرستش كه تو كردى، شرك است        بـــى خــــدا، چند خدايى بس كن

شــــرك در جـــــــــان تـــــو منزل دارد        دعــــوى شــــرك زدايــى بس كن

تــــــــوى شيطــــان زده و عشقِ خدا !       نبــــــرى راه به جـــــايى، بس كن

سيّئــــــات تـــــو، به است از حسنات         جــان مـــن، شرك فزايى بس كن

خيــــل شيطــــــــــان، نبود اهل اللّه           اى قلـــــم، راز گشـــايى بس كن

 بس كن كه در گفتار و نوشتار تو با همه ادعاهاى پوچ، بويى از حق نيست؛ پس اين قلم را كه در دست ابليس است، عفو كن و راه خود پيش گير؛ ولى از رحمت خداوند - تعالى - مايوس مباش كه آن، سر حلقه همه خطاها است.

 والسلام               

 روح اللّه الموسوى الخمينى

 25 بهمن 1365