اشعار امام خمینی (ره) - غزل

جامه دران

مــن خـــــواستــار جام مى از دست دلبرم         اين راز با كه گويم و اين غم كجا برم؟

جــــان باختم به حسرت ديدار روى دوست         پــــــروانه دور شمعـــم و اسپند آذرم

پــرپـر شـــدم ز دورى او، كنج اين قفـــس          ايـــن دام باز گير تا كه معلّق زنان پرم

ايــن خــــرقه ملــــوّث و سجـــــّاده ريـــــا          آيــــا شــــــود كه بر درِ ميخانه بردرم؟

گـــر از سبــــوى عشق، دهد يار جرعه‏اى        مستــانه، جان ز خرقه هستى درآورم

پيرم؛ ولى به گوشه چشمى جوان شوم          لطفــــى كــــــه از سراچه آفاق بگذرم