اشعار امام خمینی (ره) - غزل

پير مغان

عهدى كه بسته بودم با پير مى فروش      در ســـال قبل، تــــــازه نمودم دوباره دوش

افسوس آيــــدم كه در اين فصل نوبهار       ياران تمام، طـــــرف گلستان و من خموش

من نيز با يـــكى دو گُلنـــــــدام سيم‏تن      بيرون روم به جانب صحرا، به عيش و نوش

حيف است اين لطيفه عمر خــداى داد       ضـــــــايع كنــــم به دلق ريايىّ و ديگجوش

دستى به دامـــــن بت مه طلعتى زنم       اكنون كه حاصلم نشد از شيخ خرقه پوش

از قيل و قــال مدرسه‏ام، حاصلى نشد      جـــــــز حرف دلخراش پس از آنهمه خروش

حالـــى به كنج ميكده، با دلبرى لطيف       بنشينم و ببندم از اين خلق، چشم و گوش

ديگـــر حديث از لب "هندى" تو نشنوى     جـــــز صحبت صفاى مى و حرف  مى‏فروش