اشعار امام خمینی (ره) - غزل

پرتو حُسن

خواست شيطان بد كند با من؛ ولى احسان نمود           از بهشتم بــــرد بيــــــرون، بسته جانان نمود

خـــواست از فــــــردوس بيرونـــم كند، خوارم كند           عشق پيدا گشت و از مُلك و مَلَك پرّان نمود

ســـاقــــى آمـــــــد تا ز جـــــام باده بيهوشم كند           بـــى‏هُشى از مُلك، بيرونم نمود و جان نمود

پــــرتـــــو حُسنت به جان افتاد و آن را نيست كرد          عشـق آمـــــد، دردها را هر چه بُد درمان نمود

غمـــــــزه‏ات در جـــــــان عـــــاشق برفروزد آتشى          آنچنـــان كـــز جــلوه‏اى با موسى عمران نمود

"ابن سينا" را بگــــــو در طـــــور سينــــــا ره نيافت          آنكــــه را بــــرهان حيران‏ساز تو، حيران نمـود