اشعار امام خمینی (ره) - غزل

رازِ مستى

گشــاى در كه يار ز خُم نوش جان كند    راز درون خويش ز مستى، عيان كند

بـــا دوستان بگو كه به ميخانه رو كنند      تا يار از خمـارى خـــود، داستان كند

بردار پرده از دل غمديده‏ات كه دوست      اشك روانِ خويش ز دامن، روان كند

با گل بگو كه چهره گشايد به بوستان      تا طيـــر قدس، راز نهــان را بيان كند

جـــــامى بيار بـــــر در درويش بى‏نوا        تا رازِ دل عيـــــان، برِ پير و جوان كند

بلبل به باغ، ناله كند همچو عاشقان       گــــويى كه ياد از غم فصل خزان كند

بگـــــذار دردمنـــــــدِ فـــــــراقِ رُخ نگار     از درد خــويش، نالــه و آه و فغان كند