پایان بخش این مناجات منظوم در نخستین روز ماه مبارک رمضان هم، شعری از رضا رسول زاده خواهد بود که مسافر حرم کربلا شدن را در این شب‌های رحمت و مغفرت، اوج سعادت و لذت می‌داند:

بیا که عبد مطیع خدا شدن خوب است
شبی به خاطر او سر به راه شدن خوب است

تمام حرف همین است که گُنَه نکنیم
ز آنچه نَفس بخواهد؛ جدا شدن خوب است

شده به یک سحری صاف کن دل خود را
به آیه های خدا باصفا شدن خوب است

به دل حقیقت محبوب را تو پیدا کن
ز عشقهای مجازی رها شدن خوب است

چرا به پیش خلائق تو خَم کُنی سرِ خود؟
شبی مقابل دلدار تا شدن خوب است

صدای اهل قبور است می رسد بر گوش
که آی بنده، رفیقِ دعا شدن خوب است

از این دو دیده به غیر از گُنه نشد حاصل
ببند چشم؛ که اهل بُکا شدن خوب است

ببین که قافله ی عُمر می رود از پیش
مرو به خواب که دور از خطا شدن خوب است

مگر که بخت کُنَد رو؛ طبیب را بینی
به درد بندگی اش مبتلا شدن خوب است

در این لیالی رحمت اگر خدا خواهد
مسافر حرم کربلا شدن خوب است