اکنون شعری از علیرضا شریف را مرور می کنیم؛ شعری که در آن، بسته شدن درهای دوزخ در این ماه سراسر رحمت، مورد توجه قرار گرفته است:

       در من سراغی جز گُنهکاری نداری
      جا مانده تر از من گرفتاری نداری
    
      با این همه حالا که برگشتم گلایه
      از توبه های زشتِ تکراری نداری
       
      تو آنقدر خوبی که حتی از نشستن
      با بنده­ ی آلوده ات عاری نداری
       
      با روسیاهِ مُستحقِّ سرزنش هم
      قصدی به غیر از آبروداری نداری
       
      نه قهر، نه خط و نشان با این همه جُرم
      از من به جز آمرزش اصراری نداری
       
      کِی سخت گیری می کنی با این که پیداست
      شرمنده تر از من بدهکاری نداری
       
      گفتی که هر کس میهمانت شد عزیز است
      یعنی که به خوب و بدش کاری نداری
       
      درهای دوزخ بستی و نازم خریدی
      انگار که اصلاً گنهکاری نداری
       
      در سفره ­ی پر فیضِ این شبهایِ رحمت
      جز دستگیری غیرِ ستّاری نداری