شاعران دیگری هم هستند که به مناجات بندگان در این ماه ضیافت اشاره دارند. یوسف رحیمی از دیگر شاعرانی است که با این مضمون شعر دارد و در نظم خود، از جملات و تعابیر ادعیه وارد در ماه مبارک رمضان و از جمله دعای پُرمغز ابوحمزه ثُمالی استفاده کرده است:

شرمنده ی ‌لطف ‌بی‌کرانت ‌هستم

شرمنده‌ترینِ بندگانت ‌هستم

"یا ‌ربّ اَنا ‌سَائِل ‌الَّذِ‌ی اَعطَیتَه"

عُمری ست ‌دخیل ‌آستانت ‌هستم

از بس که ‌رئوف و ‌مهربانی یا ‌ربّ

تو ملجأ هر پیر و جوانی یا ربّ

هرگز نشنیده ‌ام گنه کاری را

از خانه رحمتت برانی یا ربّ

هستیم همیشه از حضورت غافل

اما شده الطاف تو ما را شامل

"یا غافِرُ! شَرُّنا اِلیکَ صاعِد

یا راحمُ! خَیرُکَ اِلَینا نازِل"

دنیا ‌و ‌تعلقات دنیا فانی ‌ست

لذات همه گذشتنی و آنی ‌ست

جز لذت سجده و ‌سحرگاهی که

در ‌چشم ‌ترت ‌هوای ‌اشک ‌افشانی ‌ست

از شوق اجابتت چنان ‌لبریزم

چون اشک به ‌خاک درگهت ‌می ‌ریزم

"اِن اَنتَ ‌قَطَعتَ ‌حَبلَکَ ‌عَن ‌عَبدِک"

درگاه امید کیست دست آویزم

لبریز معاصی ‌ام؛ پُر از آسیبم

سرگرم گناه، غافل از تهذیبم

ای ‌رحمتِ ‌لایزال! ای ‌رأفتِ ‌محض!

یا ربّ ‌به ‌عقوبتت مکن تأدیبم

با این دلِ ‌مُرده ‌و ‌کویری ‌چه ‌کنم

با ‌این ‌همه ‌جرم ‌و ‌سر ‌به ‌زیری چه ‌کنم

"مِن اَینَ لِیَ ‌النَّجاتُ یا ‌رب یا ‌رب"

تو دست مرا اگر نگیری چه ‌کنم؟