اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

اشعار ماه میارک رمضان - مناجات - محمد فردوسی

هلال ماه خدا 

امشب هلال ماه خدا شد حلال من

یعنی که پر ز می شده جام وصال من

چندی بود که منتظر ماه رحمتم

شکر خدا که ماه خدا شد حلال من

خوان کرامتی که خدا پهن کرده است

برده ز چهره گرد و غبار ملال من

لایق به درک وصل تو اصلاً نبوده ام

زیرا ندارد از تو نشانی مقال من

از کثرت گناه و معاصی ام ای خدا

خشکیده آب چشمه ی چشم زلال من

غفلت مرا به وادی عصیان کشانده است

بی یاد تو گذشته همه ماه و سال من

بال و پرم شکسته ببین ای شکسته بند

یا ایها الکریم نظر کن به حال من

بار گناه شاخه ی دل را شکسته بود

از لطف تو جوانه زد امشب نهال من

یا رب به آبروی حسینت مرا ببخش

مهر حسین ز روز ازل شد نوال من

اذن سفر به کرب و بلا روزی ام نما

طوف حریم او شده خواب و خیال من

محمد فردوسی