اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

      آن گدایی که در کوی تو جایی دارد 
      از سر سفره ی تو آب و غذایی دارد
       
      تو نه آنی که ز خود دور کنی سائل را
       یار آن است که پیوسته عطایی دارد
       
         پیش اغیار شکستن نبُوَد در خور ما 
      دل چو بشکست برای تو بهایی دارد
       
      در هیاهوی دعا ناله ی من گم نشود 
      هر نوا گوشی و هر گوش نوایی دارد 
       
      با تو یک رنگ نشد قلب و زبانم آخر
       بس که این بنده به هر لحظه هوایی دارد  
       
       با همه معصیتم نام مرا خط نزدی
        نازم آن یار که گسترده سَرایی دارد 
       
        بخشش و لطف تو جرات به گناهش 
      داده  بنده ات تا که خطاپوش خدایی دارد