اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

       
      امشب هلال ماه خدا شد حلال من
      یعنی که پر ز می شده جام وصال من
       
      چندی بود که منتظر ماه رحمتم
      شکر خدا که ماه خدا شد حلال من
       
      خوان کرامتی که خدا پهن کرده است
      برده ز چهره گرد و غبار ملال من
       
      لایق به درک وصل تو اصلاً نبوده ام
      زیرا ندارد از تو نشانی مقال من
       
      از کثرت گناه و معاصی ام ای خدا
      خشکیده آب چشمه ی چشم زلال من
       
      غفلت مرا به وادی عصیان کشانده است
      بی یاد تو گذشته همه ماه و سال من
       
      بال و پرم شکسته ببین ای شکسته بند
      یا ایها الکریم نظر کن به حال من
       
      بار گناه شاخه ی دل را شکسته بود
      از لطف تو جوانه زد امشب نهال من
       
      یا رب به آبروی حسینت مرا ببخش
      مهر حسین ز روز ازل شد نوال من
       
      اذن سفر به کرب و بلا روزی ام نما
      طوف حریم او شده خواب و خیال من
       
      محمد فردوسی