اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

   فعل مرا دیدی ولی چیزی نگفتی
       بنده همان بنده ، خدا مثل همیشه
       از ما توسل از تو لطف و دست گیری
       آقا همان آقا ، گدا مثل همیشه
       # 
      ممنون از اینکه دست ما را رو نکردی
       مثل همیشه باز هم ستار بودی
       چه خوب شد در معصیت مرگم
       نیامد ممنون از اینکه باز با ما یار بودی
       # 
      با این گناهانی که من انجام دادم
       باور نمیکردم که دستم را بگیری
       تو آنقدر لطف و کرامت پیشه ای که
       روزی هزاران بار توبه می پذیری
       # 
      جامانده بودم تو مرا اینجا رساندی
       من خواب بودم تو مرا بیدار کردی
       وقت سحرهای مناجاتت نبودم 
      آن شب به جای من تو استغفار کردی
       #
       آن قدر خوبی ِ مرا گفتی به مَردم
       آن قدر که حتی من خودم هم باورم شد
       آه ای کرامت پیشه دیدی آخر کار
       این مهربانی های تو دردسرم شد
       # 
      هر چند از دست خودم دلگیرم
       اما احساس دلتنگی در این شب ها نکردم
       سوگند بر سجاده ی خانم رقیه 
      من مهربان تر از خودت پیدا نکردم
       ** 
      در را به روی ما گنه کاران نبندید
      ما هم دلی داریم گر چه رو سیاهیم
      گفتند این جا بارِ عصیان می پذیرند
      دیدیم بیش از عالمی غرق گناهیم 
       
      علی اکبر لطیفیان