اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

برق  خاشاک  گنه ،  روزه  تابستان  است         دود این آتش  جانسوز  به  از  ریحان  است
می توان  یافت  ز  سی پاره  ماه  رمضان         آنچه ز  اسرار  الهی  همه  در  قرآن  است
هست در غنچه ی لب بسته ی این ماه نهان       گلستانی  که   نسیمش  نفس   رحمان است
مشو  از   عزت   این   مهر   الهی  غافل         که در این مهر بسی گنج و گهر پنهان  است

ماهرویی  که   شب  قدر  بود  یک  خالش         در  سراپرده   ماه   رمضان   پنهان    است
می کند  روزه   ماه   رمضان  عمر  دراز         مد  انعام   درین  دفتر  و  این  ایوان   است
غفلت  از  تشنگی  و  گرسنگی  کم  گردد          که لب خشک بر این بند گران سوهان است
باش  با  قد  دو تا  حلقه این   در   صایب          که مراد دو جهان در خم این  چوگان   است