ونگر-آرسنال؛ عصر جدید در امیریتس آغاز می شود

به گزارش "ورزش سه"، قرارداد آرسن ونگر تابستان به پایان می‌رسد و منابع نزدیک به آرسنال گفته‌اند که دلیل تاخیر در تمدید آن، تلاش برای کاهش کنترل او در باشگاه بوده است. ونگر دو دهه است که در آرسنال مشغول به کار است و در این مدت کنترل فراوانی بر اوضاع پیدا کرده است. او اکنون برای اینکه به حضور در آرسنال ادامه دهد، باید اجازه دهد که از کنترلش کاسته شود. او اخیرا گفته حاضر نیست

تا زمانی که او مربی باشگاه است، آرسنال یک مدیر ورزشی داشته باشد. سر چیپس کسویک، رییس هیات مدیره آرسنال و ایوان گازیدیس، مدیر ارشد اجرایی باشگاه قصد آغاز پروژه‌ای را دارند که در آن، آینده باشگاه پس از دوران ونگر هم در نظر گرفته شده است. آنها می‌خواهند که ساختار جدیدی به باشگاه ببخشند.

به ونگر گفته شده که آرسنال می‌خواهد سیستم استعدادیابی خود را متحول کند. آنها همچنین می‌خواهند یک مدیر فوتبال به تیم اضافه شود و بخشی از کارهایی را انجام دهد که ونگر از یک دهه پیش در دست داشته است. ده سال پیش بود که دیوید دین از سمت معاونت ریاست باشگاه کنار رفت و وظایف او به ونگر داده شد.

با ونگر درباره تغییر دستیارانش صحبت شده و مقامات باشگاه می‌خواهند که نفوذ ونگر در باشگاه کم شود. مقامات همچنین می‌خواهند بازیکنان بزرگی را به خدمت بگیرند. احتمالا در تابستان، بازیکنانی کلیدی مانند الکسیس سانچس از آرسنال جدا خواهند شد و این می‌تواند منجر به ناآرامی در میان هواداران شود. مسوولان می‌خواهند با خریدهای بزرگ، مانع نارضایتی هوادارانشان شوند.

ونگر در زمستان به مقامات آرسنال گفته بود که می‌خواهد به مربیگری در این باشگاه ادامه دهد و در آن هنگام، قراردادی دوساله به او پیشنهاد شد اما افت تیم در ماه‌های اخیر، از جمله شکست 10 بر 2 مقابل بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان (در مجموع دو دیدار رفت و برگشت) و احتمال اینکه آرسنال به لیگ قهرمانان نرسد باعث شده که کسویک و گازیدیس خواهان تغییر ساختار باشگاه شوند.

کسویک و گازیدیس در ماه‌های اخیر به‌صورت علنی چیزی درباره ونگر نگفته‌اند. آنها می‌خواهند تا زمانی که ونگر تغییرات مد نظرشان را نپذیرفته، از او علنی حمایت نکنند. این دو نفر البته به دنبال این هستند که آرسنال دوران گذارش را زیر نظر ونگر سپری کند.

ونگر همیشه حرف آخر را در آرسنال زده است و اخیرا گفته که او باید کنترل همه چیز را در دست داشته باشد: «البته که همین است. وقتی اوضاع خراب شود چه کسی را باید مقصر دانست؟ وقتی که اوضاع خوب پیش نمی‌رود، من را مقصر می‌دانند. پس اگر من مقصر تصمیماتی باشم که خودم نگرفته‌ام که نمی‌شود. همین که شما را برای تصمیماتی که گرفته‌اید سرزنش کنند کافی است! انگار که یک مقاله را در روزنامه‌ای بنویسید و فرد دیگری اسمش را پای مقاله شما بزند.»